Hoe is het als je elkaar nu even niet kunt zien?

Ik mag echt niet klagen, zeg ik al een paar dagen tegen mezelf. Mijn ouders wonen namelijk precies 16 huizen verder, ik heb thuis een ideale werkplek met gezellig uitzicht en tegenwoordig bestaat er genoeg technologie die ervoor zorgt dat ik ook hier gewoon mijn werk kan blijven doen. Maar het zit me toch niet helemaal lekker. Vorige week liep ik nog gezellig in het bos met m’n moeder en m’n zusje, kwam m’n broertje even langs om iets technisch oplossen in huis en kletste ik met m’n vader over zijn werk als buschauffeur. Nu gaat dat niet meer zo makkelijk. Om ze te laten weten dat ik aan ze denk, stuur ik mijn familie een fotopuzzel op. Mijn familie is namelijk dol op puzzelen, dus ik laat er eentje maken van wel 1.000 stukjes waar een foto van ons allemaal op staat. Gelukkig hebben we een “family app”, waarin ze het eindresultaat kunnen delen! En mocht zelfs dat niet meer kunnen, dan zet ik gewoon m’n bril op, want met een beetje geluk kijk ik dan zo bij m’n ouders in de tuin!

Ik woon tijdelijk in Nederland vanwege mijn stage bij YourSurprise en kan daardoor mijn familie in Zuid-Frankrijk niet zien. Ik heb hier veel leuke mensen ontmoet, maar natuurlijk mis ik mijn familie enorm. Ik was laatst met ze aan het bellen terwijl ze Triomino aan het spelen waren, mijn familie is dol op bordspellen en puzzels. Ik vond het echt heel erg dat ik er toen niet bij kon zijn, maar ik was zo blij om wel contact met ze te hebben. We weten dat we de volgende keer wel samen kunnen spelen en dan kan ik ze alsnog verslaan! In deze tijden wil ik ze graag op een bijzondere manier laten weten dat ik van ze hou en ze mis. Ik ben allemaal foto's aan het verzamelen van onze mooie momenten samen. Die laat ik op een fotopuzzel drukken en bij mijn familie in Frankrijk bezorgen. Waarschijnlijk hebben ze 'm in één avondje gemaakt, maar ik weet zeker dat ze er erg blij mee zijn. Maar nog niets zeggen, want het is nog een verrassing!

Helaas kan ik mijn ouders nu even niet opzoeken en dat vind ik ontzettend jammer. Tot vorige week was ik met m'n vriend op vakantie in Indonesië, maar toen het ene na het andere vliegveld dichtging, hebben we besloten om snel terug te keren. Ik had voor de vakantie al m'n ouders opgezocht en tegen ze gezegd dat ik daarna even niet langs zou komen, voor het geval we op vakantie besmet zouden raken. Mijn ouders zijn al wat ouder en de gezondheid van m'n moeder is niet goed meer, ze behoort tot een van de risicogroepen. Op vakantie hadden we dagelijks contact via Whatsapp videobellen. Dat doen we nog steeds en het is heel fijn om ze te zien. Het liefst zou ik m'n moeder even gaan knuffelen, maar dat kan gewoon nu niet. Dat we niet langs kunnen gaan vind ik heel erg, ook als ik niet in Indonesië geweest zou zijn, zou ik ze nu niet opzoeken. De kans dat je het hier oploopt, is gewoon te groot. Dat risico wil ik niet nemen. Ik kan dus ook niet langs om ze de foto's van de vakantie te laten zien. Ik ga ze wat lekkere chocolade sturen met daarop een foto van onze vakantie. Dat zullen ze zeker leuk vinden!

Normaal hebben we binnen YourSurprise veel momenten waarop we elkaar fysiek ontmoeten. Veel teams hebben een dagstart en elke donderdag is er een gezamenlijk moment in de kantine waarin we de belangrijkste dingen van die week bespreken. Dat we zoveel samen zijn, is wat mij betreft de kracht van ons bedrijf. In deze situatie is alles anders, alles staat opeens stil en de fysieke ontmoeting is nu niet mogelijk. Juist omdat nu de meeste mensen thuiswerken, wilden we het teamgevoel extra benadrukken. We hadden meerdere ideeën, maar uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om iedereen een fotopuzzel met daarop een foto van alle medewerkers te sturen. In de puzzel zat een code waarmee iedereen ook een cadeautje kon geven aan een dierbaar iemand. We hebben zoveel positieve reacties van collega's gekregen daarop. Dat is ook precies wat we hoopten: positiviteit uitstralen, juist nu.

In Italië vieren we Vaderdag op 19 maart, vorige week dus. Omdat ik stage loop in Nederland, kon ik er op dat moment sowieso niet bij zijn. Maar nu door alles rondom het Coronavirus maak ik me extra zorgen om mijn familie en zij maken zich extra zorgen om mij. Ik probeer het C-woord ook zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik merk dat ik er erg verdrietig van word. Maar op Vaderdag belde mijn zusje mij op via videobellen, net op het moment dat mijn vader zijn cadeautje openmaakte dat ik had opgestuurd. Ik voelde me zo verbonden met thuis, ik was verdrietig en blij tegelijk. M'n vader is helemaal geen emotioneel mens, maar dit keer zag ik toch ook de tranen in zijn ogen. Het was een mooi moment om samen te delen!

Ik woon al heel lang in het buitenland en zodoende weet ik dat het mijn familie is waar mijn hart ligt. Mijn hart is verdeeld in twee stukken: mijn familie in Ecuador en de andere helft is hier bij mijn familie in Nederland, waar ik woon. Gelukkig kunnen we nog wel contact hebben met elkaar via Skype of Whatsapp. Maar ik maak me wel zorgen dat ik er niet heen kan als er nu iets met ze gebeurt. Ik kan ze niet bezoeken of knuffelen. Op dit moment zijn er geen garanties dat post in Ecuador bezorgd wordt, ik kan ze dus ook niets sturen helaas. We spreken elkaar nu dagelijks en dat is onze enige manier om samen te zijn. Op dit moment mis ik ze nog meer dan normaal.